Meerjarenplan Genk 2026 PVDA Genk
Dit meerjarenplan laat gezinnen betalen en spaart wie het breed heeft

“Dit meerjarenplan laat gezinnen betalen en spaart wie het breed heeft”

16 december 2025

 

Het Meerjarenplan 2026–2031 van Stad en OCMW Genk bevat investeringen, maar wie goed kijkt ziet wie de rekening echt betaalt. “Het zijn vooral gezinnen, verenigingen en het stadspersoneel die zullen betalen. Tegelijk blijven ondernemingen en projectontwikkelaars grotendeels buiten schot”, zegt Gaby Colebunders, PVDA-fractieleider in de Genkse gemeenteraad. “Dit is geen neutraal plan. Dit zijn politieke keuzes. En die keuzes wegen elke dag op het leven van gewone Genkenaren.”

 

Wonen: meer bouwen, maar niet betaalbaar

De stad wil 3.300 bouwpercelen activeren via een nieuwe activeringsheffing vanaf 2027, goed voor 1,1 miljoen euro per jaar. “PVDA steunt de strijd tegen grondspeculatie, maar stelt vast dat het plan geen enkele garantie bevat voor betaalbaar wonen. Er zijn geen bindende quota voor sociale of betaalbare woningen en geen duidelijke strategie om publieke gronden daarvoor te gebruiken”, zegt Gaby Colebunders.

“Het plan zegt zelfs niet hoeveel van die 3.300 percelen in publieke handen zijn. Intussen blijven wachtlijsten groeien en wordt huren en kopen van woningen onbetaalbaar. Meer bouwen zonder regels betekent vooral: meer winst voor projectontwikkelaars,” vervolgt Colebunders. “Gezinnen schieten daar niets mee op.”

Mobiliteit: betalen, maar geen alternatief

“De stad spreekt over “duurzame mobiliteit”, maar voor veel Genkenaren wordt zich verplaatsen gewoon duurder. Er is 36 miljoen euro voorzien voor wegen en fietspaden, maar geen structurele investering in openbaar vervoer“, zegt ook Genks PVDA-raadslid Kübra Sertkaya.

Tegelijk blijven parkeerretributies een vaste inkomstenbron komt er een extra administratieve kost bovenop GAS-boetes, en voorziet de stad geen enkele tussenkomst voor De Lijn-abonnementen, terwijl buslijnen verdwijnen en frequenties dalen. “Je kan mensen niet uit de auto pesten zonder hen een degelijk alternatief te geven,” zegt Kübra Sertkaya. “Voor veel gezinnen is de auto geen luxe, maar een noodzaak.”

Leefbare wijken: besparen op mensen

De zwaarste klappen vallen in de wijken. Gezinnen betalen meer. Vanaf 2026 daalt de tussenkomst in de afvalfactuur van 55 naar 35 euro per inwoner, verdwijnt de tussenkomst voor GFT-containers. Voor een gezin met twee kinderen betekent dat ongeveer 114 euro extra per jaar. Daarbovenop worden retributies voor stadsdiensten elk jaar geïndexeerd

Verenigingen verliezen zuurstof

De stad bespaart 10 procent op werkingsmiddelen voor partners en verenigingen, goed voor 2 miljoen euro per jaar. Dat betekent: minder activiteiten, hogere lidgelden of gewoon stoppen. Dat is totaal het tegengestelde van investeren in een warme stad”, zegt Colebunders nog.

Personeel onder druk

Tegen 2031 verdwijnen ongeveer 100 stadsjobs, goed voor 7,5 miljoen euro besparing per jaar. “Het plan erkent zelf dat dit de dienstverlening zal raken: langere wachttijden, meer werkdruk, minder nabijheid. Je kan geen leefbare wijken bouwen door mensen weg te besparen,” zegt Colebunders. “Dat is de realiteit.”

Wie wordt ontzien?

PVDA stelt vast dat personenbelasting en opcentiemen onaangeroerd blijven, dat grote ondernemingen en projectontwikkelaars geen bijkomende sociale verplichtingen krijgen en dat investeringsprojecten en bedrijventerreinen beschermd blijven. “Het resultaat is duidelijk: gezinnen betalen via facturen, verenigingen leveren in, personeel verdwijnt, terwijl de sterkste schouders gespaard blijven”, stelt Kübra Sertkaya vast.

Het kan echt anders. PVDA Genk stelt drie duidelijke alternatieve keuzes voor. “Ten eerste willen we minstens 25% sociale en betaalbare woningen in elk nieuw project, met maximale inzet van publieke gronden”, legt Colebunders uit. Ten tweede wilt de PVDA echt openbaar vervoer in Genk. Kübra Sertkaya: “We willen investeringen in extra buslijnen, hogere frequenties en een stedelijke tussenkomst voor abonnementen”. En tot slot: “Laat de grootste ondernemingen meer bijdragen, in plaats van de rekening door te schuiven naar gezinnen, verenigingen en personeel”, besluit Gaby Colebunders.